សកម្មភាព របស់ យើង ផ្តោត ទៅ លើ ចំនួន ៣ នៃ កុមារ

កុមារ តាម ដង ផ្លូវ

នៅ រាជធានី ភ្នំពេញ មាន កុមារ ចំនួន ១០.០០០ នាក់ ចំណាយ ពេល ១០.០០០ ថ្ងៃ នៅ តាម ដង ផ្លូវ ដោយ ពុះ ចង្អោរ តាម គំនរ សំរាម។ គេកំពុងទទួលរងនូវអំពើហឹង្សាខាងកាយ និងសីលធម៌ គ្រប់បែបយ៉ាងគឺ ជំងឺ ពេស្យាចារ ថ្នាំ... រដ្ឋាភិបាល កម្ពុជា មិន អាច ដោះ ស្រាយ បាន ទេ

កុមារ មក ពី ភូមិ ដាច់ ស្រយាល

នៅ កន្លែង នោះ មនុស្ស ស្ម័គ្រ ចិត្ត ទាំង ស្រុង បាន ធ្វើ ដំណើរ ទៅ តំបន់ ជន បទ ដើម្បី ចែក ចាយ ជំនួយ ដល់ កុមារ នៅ ក្នុង ភូមិ ដែល នៅ ឆ្ងាយ ពេក និង មិន សំខាន់ គ្រប់ គ្រាន់ សម្រាប់ អង្គ ការ ក្រៅ រដ្ឋាភិបាល ធំ ៗ ។

កុមារារ៉ាក់ភីកឃីង

នៅ ក្នុង គំនរ សំរាម នៅ ភ្នំពេញ ក្មេង ៗ មក ដល់ ម៉ោង ៥ ព្រឹក ដើម្បី បោះ ខ្លួន ឯង ចោល ក្រោម រថយន្ត ដឹក ដី ដែល ទំនេរ ពី គំនរ សំរាម របស់ ពួក គេ។ ក្លិន គឺ ជា ព្យាង្គ គ្មាន អ្វី ប្រៀប ធៀប ឡើយ ។ ក្នុង អំឡុង ពេល សម្រាក អាហារ ថ្ងៃ ត្រង់ ចន្លោះ ម៉ោង ១១:៣០ ព្រឹក / ម៉ោង ២:៣០ ល្ងាច យើង នឹង ឆ្លៀត ឱកាស ផ្តល់ អាហារ តូចៗ ដល់ ពួក គេ សមាសភាព នៃ អាហារ នោះ គឺ មាន ថេរ តាម មធ្យោបាយ ដែល យើង ត្រូវ ទិញ វា យើង ព្យាបាល របួស របស់ ពួក គេ ពីព្រោះ កូន ទាំង នេះ តែង តែ មាន របួស ខ្ទេចខ្ទី ។ យើង ក៏ ទិញ សម្លៀកបំពាក់ សម្រាប់ កុមារ អាយុ ក្រោម ១០ ឆ្នាំ ដែល ជា សម្លៀកបំពាក់ តូច ៗ ជា ញឹក ញាប់ អាក្រាត កាយ ណាស់ ។

សេចក្តីថ្លែងការណ៍ផ្លូវការរបស់សមាគមនៅថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០២